BIAŁY OWCZAREK

marie · Wysłany: Pią 10:12, 22 Mar 2013 Temat postu:

Jak na polskie BOS'y to on ma wręcz dość mocny łeb Very Happy

Superzosiu, rozumiem odczucia, ale w sytuacji, w której ktoś podjął decyzję o oddaniu psa lepiej powstrzymać się od komentarzy wartościujących. Nie znamy sytuacji Pani Natalii, pies nie jest zaniedbany ani skrzywdzony więc nie krzywdźmy jego właścicielki wydając osądy na podstawie garstki informacji.
Dla mnie bardzo ważną informacją jest to, że pies ma lęk separacyjny - źle znosi zostawanie samemu, potrzebuje stałego kontaktu z człowiekiem. Mając takiego psa, pracując nad nim przez kilka lat i spotykając sporo takich psów w hotelu sama mocno bym się zastanawiała nad szukaniem nowego domu dla takiego zwierza, gdyby np. zmieniła się nagle sytuacja rodzinna i pies musiałby zostawać sam na 8-10h. Moim zdaniem dla wielu psów z lękiem separacyjnym mniejszym złem jest zmiana rodziny niż narażanie na codzienny długotrwały i bardzo silny stres.

Sandro, w tym co piszesz jest oczywiście dużo racji, jeśli bierzesz pod uwagę sport na poziomie zawodniczym. Większość ludzi uprawia jednak psie sporty na poziomie amatorskim, jako formę zabawy z psem. Moim zdaniem tu nie są potrzebne ani konkretne predyspozycje, bo możemy wybrać sport pod konkretnego psa, a nie psa pod konkretny sport. Również drobne kontuzje, nie wykluczają psa ze wszystkich sportów.
Nie znalazłam informacji na temat urazu kolana Morisa - czy wiesz coś co nie jest tu opisane? Jeśli tak, to napisz, proszę, to może być przydatne dla kogoś szukającego tu psa do adopcji.

czarna · Wysłany: Pią 10:36, 22 Mar 2013 Temat postu:

Informacja o urazie jest zawarta w tym wątku Smile

marie · Wysłany: Pią 10:44, 22 Mar 2013 Temat postu:

Ślepa komenda Confused

Czas na okresową wizytę u okulisty... i geriatry, bo teraz sobie przypominam, że to czytałam Very Happy

Podtrzymuję jednak, że nie wyklucza go to ze wszystkich sportów Smile

czarna · Wysłany: Pią 10:53, 22 Mar 2013 Temat postu:

No z tym geriatrą to żeś pojechała po bandzie

SANDRA · Wysłany: Pią 11:15, 22 Mar 2013 Temat postu:

Marie informacja o problemach psa z kolanem, jest wcześniej w wątku.
Ja jednak będę konsekwentna – jeśli ktoś pisze o psie do sportu, to dla mnie, tak samo jak dla większości ludzi myślących lub uprawiających sport z psem – oznacza to poziom zawodów.
Jeśli mówisz o nauczeniu psa podstaw np. posłuszeństwa, to NIE JEST SPORT. Oczywiście każdy pies nadaje się do podstawowego wychowania, dużo do zabawy w coś. Ale to nie jest SPORT.
Elementem sportu jest rywalizacja, a ta to niestety tylko na zawodach. Zaś to samo pozbawione elementu rywalizacji to rekreacja z psem. Czyli albo trzymamy się aktywności z psem i zabawy w coś, albo piszemy pies do sportu.
Powiem szczerze, w dzisiejszych czasach coraz więcej wymaga się od psa sportowego, poziom sportów poszedł bardzo do przodu, coraz więcej wymaga się od zawodnika. Dla tego w sportach zaczynają królować psy specjalnie do pracy wyhodowane – BC i to typu working (lub mieszanka working z show), owczarki belgijskie, ON typu working, owczarki pirenejskie. My z białymi musimy bardzo się starać, by trzymać poziom i nie robić ogonów.
Oczywiście biały ma potencjał i można przez hodowlę i selekcję utrzymać a nawet wzmocnić w tych psach przydatność do sportu.
Tylko to wymaga świadomej pracy. Ja nie wykluczam, że ten pies to perła. Tylko jest w stanie to ocenić : doświadczony szkoleniowiec i to startujący lub pracujący z psami do sportu. Większość ludzi, nie mając pojęcia o sporcie, pod to hasło wrzuca przeciętne, aktywne pieski, inni każdego trudniejszego psa wrzucają pod hasło użytkowy lub sportowy (faktem jest, że psy dobre w sporcie w codziennym życiu bywają trudne). Większość tych osób nawet nie ma pojęcia, na jakie cechy psa patrzeć, mówiąc o sporcie.
Co więcej – sport – czyli co : obedience, IPO, agility itd. Do każdej z tych dyscyplin wybierzesz innego psa. Czyli o jakich cechach psa do sportu rozmawiamy ?
Problemem jest to, że ktoś początkujący w świecie psich sportów, słysząc hasło: pies do sportu, może nabrać przekonania – całkowicie mylnego – że to idealny pies, by spełnić swoje marzenia np. o agility jednak szybko może zrozumieć, że pies jest za ciężki, za mało łupowy, a do tego z uszkodzonym kolanem co da o sobie znać po roku intensywnych treningów i co ...
Co do lęku separacyjnego, często normalne przyzwyczajenie do przebywania z kimś, lub brak umiejętności nauczenia psa pozostawania w domu jest nazywane lękiem separacyjnym – zdecydowanie zbyt często, brak umiejętności pracy z psem, jest tłumaczony mądrze brzmiącymi nazwami np. lękiem separacyjnym.
Jednak nie znając psa nie chce wyrokować, z czym mamy do czynienia w tym wypadku.
Podobnie apeluje o nie szafowanie określeniem pies do sportu, jeśli takiej opinii nie wydał doświadczony szkoleniowiec.

O wiele uczciwsze jest określenie psa jako żywiołowego, potrzebującego kontaktu z człowiekiem i np. inteligentnego.

Przepraszam za wywód, ale zbyt często sprzedaje lub oddaje się super hiper dobre psy do sportu, które w rzeczywistości z określeniem super nie mają nic wspólnego.

Bosko · Wysłany: Pią 10:03, 29 Mar 2013 Temat postu:

Natalia...zastanów się jeszcze proszę..

Ja też musiałam przestawić świat do góry nogami, by Boskowi zapewnić to czego pragnie. Mój pies też biega (jak kazdy stwór potrzebuje ruchu i ćwiczeń umysłowych, inaczej go nosi) codziennie biega średnio godzinę dziennie za piłkami. Pies wybiegany fizycznie i umysłowo to pies szczęśliwy i grzeczny. Idź na jakieś bardzo dobre szkolenie, poznaj potrzeby swojego psa i małymi krokami dostosujcie swój tryb życia. Rok temu musiałam przeprowadzić się ze wsi do mieszkania, nie było to łatwe...ale aktualnie Bocho potrafi już sam zostawać nawet 10 godzin. RANO spacer + piłki 20 minut biegania(pobudka o 5:30), po pracy spacer + piłki godzina biegania. Oczywiście,ze jak pada deszcz,śnieg, albo Ty jesteś padnieta pies nie zagryzie Cię,ze wylecisz z nim tylko na 10 minut.
Czasami można sobie pofolgować Razz

.

POKOCHAJ swojego psa, stańcie sie partnerami, stwórzcie team, a wtedy na pewno go nie oddasz, tylko znajdziesz inne rozwiązanie z tej sytuacji.

POLECAM SZKOLENIE! SZUKAJMY ROZWIAZAŃ W SOBIE w takich sytuacjach.

P.S Przy tej rasie 2 godziny biegania dziennie to nie psi sport, a zwyła prawidłowa opieka nad psem i zapewnienie mu ruchu fizycznego.

Ada

co tam słychać u Białaska?
pojawili się jacyś godni kandydaci na właścicieli?

marie

Panda993

My tu gadu gadu, a Moris nadal szuka domu Sad

[link widoczny dla zalogowanych]

Moris szuka aktywnych i odpowiedzialnych właścicieli, którzy poprowadzą jego tresure i zapewnią jak najlepsze warunki. Jest łagodny, przyjacielski, niezwykle inteligentny, bardzo szybko się uczy, wymaga bardzo dużo ruchu. nie jest to pies kanapowy ani dla leniwych. oddam go w ręcę ludziom, którzy zdaja sobie sprawę z odpowiedzialności i dla których pies to członek rodziny, a nie dodatek. Morisek to biały owczarek długowłosy, ma 1,5 roku. nie był wychowywany z innymi zwierzetami więc zachowuje się w ich obecności dośc dziko, ale w żadnym wypadku nie agresywnie. dla dzieci jest absolutnie łagodny. w październiku zeszłego roku został wykastrowany. mieszkamy w Gdańsku i zalezy nam na poznaniu osób, które chciałyby zająć się Moriskiem (odwiedzać się w pierwszych miesiącach, upewnić, nabrać zaufania) jednak odległośc nie stanowi problemu. nr kontaktowy 515507526, mail [link widoczny dla zalogowanych]

Severianus

Witam wszystkie Panie Smile

. mam wrażenie, że trochę przesadzacie, przecież najważniejsze jest, aby Morris znalazł nowy dom, a to czy będzie wybitnym sportowcem, latał na paralotni albo czy wystartuje w wyborach do Europarlamentu jest sprawą drugorzędną, isn't it? Smile

Pies to nie maszyna. Niedługo do naszej rodziny trafi BOS i przede wszystkim bedzie nowym członkiem rodziny, a nie wybitnym reproduktorem, sportowcem czy multi championem czegoś tam. Jasne, że będzie szkolony, oczywiste, że będzie ganiał do upadłego z nami, nudzil się na wystawach, ale też bedzie spał wtulony w naszego synka i bedzie szczęśliwy - ponieważ dla psa najważniejsza jest rodzina, jego własne stado i jego mikroświat, który tworzy. Setki drzew już ścięto (dobrze, że w Amazonii, a nie na Kabatach) na kolejne, genialne prace z tematu psiej behawiorystyki (sadystę Kartezjusza pominę Smile

), ale najważniejsze jest to, że pies musi mieć pewność, że zawsze może liczyć na swojego przewodnika stada czyli na nas. Miarą “naszego szaleństwa” jest to, że chociaż jeszcze nie wiadomo czy jego mama zaszla w ciążę czeka już na niego imię i cała nasza familia.
PS. Off topic: Cały czas też mamy nadzieję, że białasa przywita nasz berneńczyk, który pomimo tego piep... nowotworu odzyskuje siły, chociaż lekarze mówią, że ma czas najwyżej do lipca, potem ma się "rozpaść" wątroba. Ale my wierzemy, że jesienią będziemy we czwórkę.

marie

Severianus, sytuacja jest o tyle nietypowa przy psie do adopcji, że pies ma dom. Jego właścicielka szuka dla niego lepszego domu, z tego co pisze pies ma bardzo duże/konkretne związane z ruchem / treningiem. Dlatego właśnie nie ma tu mowy o jakimś nowym domu, tylko o konkretnym nowym domu, który zapewni mu możliwość latania na paralotni.
Trzymam kciuki za Bernusia.

Ada

na FB widziałam, że cały czas szuka domu...
ech...gdyby tak jakaś dobra dusza, która kocha białe albo chce mieć białego się nad nim zlitowała ...