BIAŁY OWCZAREK

Panda993

Marie, ale mi chodziło o to czy warunkiem adopcji musi być koniecznie wykastrowanie psa młodzika jeszcze w schronisku? Dlaczego nie można wydać go bez kastracji?... to właśnie taki adoptujący powinien być na tyle odpowiedzialny, żeby swojego psa upilnować. To właśnie o taką odpowiedzialność i edukację mi chodziło - żeby człowiek znał swojego psa, jego reakcje na pewne zdarzenia i umiał im zapobiec. Jeśli tego nie wie to albo powinien zrezygnować ze zwierzaka albo powinien się tego nauczyć i tu rola (być może) osób wydających psa do adopcji - jak sprawdza się ludzi chętnych na adopcję? Na czym polega wizyta przed i po adopcyjna? Czy tylko na sprawdzeniu warunków w jakich pies będzie mieszkał czy na poznaniu ludzi i ich wiedzy kynologicznej również? Ja wierzę, że są schroniska i fundacje, które wydając psa sprawdzają potencjalnych chętnych pod każdym kątem ale niestety są też takie, które cieszą się, że wydały (czyt. pozbyły się) zwierzaka, a że był wykastrowany/wysterylizowana to mają czyste sumienie (teoretycznie warunki adopcji spełnili). A potem takie bidy znowu są "gubione" w dziwnych okolicznościach albo jak to było ostatnio na ASTach, wywiezione do lasu i zostawione przy drzewie...
Hodowcy znają swoje psy, posiadają wiedzę kynologiczną i w większości wypadków wiedzą jak sobie radzić z psami i sukami w jednym "stadzie" albo wiedzą u kogo szukać pomocy. Zwykły człowiek ma zazwyczaj JEDNEGO psa/sukę i powinien wiedzieć jak go upilnować albo powinien się tego nauczyć. Raczej nie spotka się z problem, o którym piszesz... a jeśli ma "pachnącą" sąsiadkę za ścianą... no cóż... to już inna sprawa... Wink

Nie sądzę, aby schroniska "z urzędu" kastrowały/sterylizowały każde zwierzę, które tam trafi (choćby ze względów finansowych)... ale jak już któreś z niego wychodzi, to czy koniecznie, bez względu na wiek musi być wykastrowane/wysterylizowane? Chodziło mi o odpowiedzialność człowieka-właściciela psa, a nie człowieka-pracownika/właściciela schroniska. Jakie są schroniska i jacy ludzie tam pracują... Na szczęście są tacy jak np. ze schroniska, w którym była Azja (i chwała Im za to, oby więcej takich Ludzi) ale i... no cóż, czasem można zobaczyć w programach interwencyjnych a o części przeczytałam na stronie Biura Ochrony Zwierząt.... niektórym niestety nie zależy na dobru zwierzaka tylko jak łatwo kosztem zwierzaka wyciągnąć pieniądze dla siebie... Szkoda gadać.
Jestem w stanie zrozumieć kastrowanie/sterylizowanie jeśli zwierzak jest dorosły i mieszka w schronisku... trudniej mi zrozumieć jeśli psiak jest młody i "wychodzi" do domu... nie lepiej zostawić te pieniądze na jakiegoś innego, schroniskowego, takiego, który nie ma lub ma mniejsze szanse na adopcję?...

p.s. pisząc poprzednio "schroniskowy pies" miałam na myśli "schroniskowego wydanego do adopcji" lub "planowanego do adopcji"- może tu się nie zrozumiałyśmy Wink

jovi

marie

Panda, ja mam niestety bardzo złe doświadczenia adopcyjne. Przykład: szczenię w typie doga - super ludzie, naprawdę bez zarzutu. Pokazujący znajomość rasy etc. Rodzice biorący odpowiedzialność, mimo, że córka pełnoletnia, ale wiadomo, studia, co po studiach. Super. Dzidka nie miała roku, jak jeden z wolontariuszy spotyka Państwa z małym puchatym szczeniaczkiem... "Bo jedna z osób w rodzinie dostała makabrycznej alergii na ślinę" (naszym zdaniem tę na suficie i wszystkich meblach, co przy dogowatych normalne) i "jest u rodziny, ma cudowny dom..." Po dziś dzień nie udało się zdobyć adresu i nie wiadomo gdzie suka przebywa.
I tu pojawia się temat, który jest powodem, że nikt przy zdrowych zmysłach nie wydaje do adopcji niekastrowanych psów w typie konkretnej rasy - pseudohodowcy.
Co gorsze kastracja w zamłodym wieku, czy życie w fabryce szczeniąt? To retoryczne pytanie.
Ja naprawdę jestem ufna. Ale po entej historii pt.
- ma problemy behawioralne
- nieszkodzi poradzimy sobie
- jest chory wymaga leczenia / diety etc
- nie szkodzi poradzimy sobie
- jest kastrowany/a
- to do widzenia
wiem, że jest to właściwie jedyny sposób zabezpieczenia psa przed losem często znacznie gorszym niż schronisko.
Na koniec także jedna z historii: "Jak się ma XXX"? "Doskonale, pan doktor mówi, że świetnie zniosła poród" "Jaki @#$%& poród?! Przecież suka ma 11 lat!" "No i co z tego? Ona na nas warczała, a ciąża przecież łagodzi charakter suki, to mieliśmy ją zamiast tego uśpić?"... To tyle jeśli chodzi o odpowiedzialność przeciętnego właściciela psa. Sprawdzonego, nie tylko pod kątem wielkości mieszkania etc. Sad

Dorin

jovi

Odzywaj się tu częściej Dorin !

vpassione

marie

czarna

Panda993

Pytałam, to mam Wink

Nie, Marie, nie czuję się atakowana Smile

Nie mam doświadczeń ani jako Hodowca ani jako Pracownik/Wolontariusz. Jestem tylko zwykłym szczęśliwym psim Właścicielem-Przyjacielem-Przewodnikiem, który czyta, pyta i interesuje się... I jak to zwykle bywa wyobrażenia, logika, sumienie, prawo itp. mijają się ze smutną rzeczywistością Sad

Dziękuję wszystkim za wyjaśnienia.
Gdyby ten pies trafił w moje ręce, na pewno upilnowałabym go (tak jak poprzednie moje psy) i na pewno miałby u mnie dożywocie... u mnie każdy zwierzak ma dożywocie... no oprócz gołębi, które odzyskały wolność gdy tylko się usamodzielniły i oprócz koteczka, którego mimo alergii przygarnęłam z działek i któremu z powodu tej alergii znalazłam szczęśliwy domek... Smile

Ale nie zdziwiłabym się gdybyś mi nie zaufała...
Gdyby nie ograniczenia czasowe (praca Evil or Very Mad

) i odległość (drugi koniec miasta) to już dawno byłabym w schronisku jako wolontariusz... na dodatek czeka na mnie w domu mój stęskniony futrzak Wink

więc staram się pomagać, ale szukam innych sposobów niż osobiste bywanie w schronisku...
A co do Wetów - nasz "osobisty" też leczy schroniskowe i fundacyjne zwierzaki po kosztach (czasem za friko). A na leczenie adoptowanych zwierzaków Właściciele mają zniżkę...

Szczerze mówiąc zastanawiałam się nad wzięciem Rogera na DT tylko... podstawowy warunek - czy dogadają się z moim 2latkiem? W czasie Świąt przez kilka dni miałam na DT sunię 7,5 letnią - dogadali się rewelacyjnie! Aż żal było mi ją oddawać... Ale 2 młode samce... hm, różnie może być... a wożenie psa z Sosnowca do Krakowa na "testy" chyba mija się z celem.... tym bardziej, że jest spore nim zainteresowanie i ma szanse na domek Smile

ANIA

Trzymam kciuki za białaska!!

Dziewczyny dobrze piszą, ja nie wierze ludziom - nasz schron wydaje niekastrowane tylko szczeniaki i umawiamy się z ludzmi potem na zabieg, który opłaca schron. Ludzie pięknie obiecują, ale potem gdy muszą wydać 200-300zł za zabieg, to nagle zaczyna się odwlekanie, które potem różnie się kończy.
Sterylizacja wszystkich psów daje efekty po kilku latach, na naszym terenie widac zmniejszenie ilości szczeniąt.

marie

Zazdroszczę Ci! W Wawie i okolicach taki postęp jest niedozauważenia Sad

Robisz, bo wiesz, że tak trzeba i nie możesz liczyć, że zobaczysz rezultaty. Ale usłyszeć, że gdzieś już jest mniej, że coś się rusza, to bardzo ważne!
Ja ze swojej strony mogę powiedzieć, że nowa ustawa też coś ruszyła - to mały kamyk, ale na mojej ulicy łańcuchy zniknęły w czasie tygodnia! Tak, tak Marta - biały, wyjący potępieniec spod uschniętego drzewa łazi luzem po podwórzu, a jego buda stoi w drzwiach do stodoły, a nie na patelni! A dwa ponowate kudłacze mają wybieg w zacienionej części ogrodu zamiast sznurków uwiązanych do płotu Smile

czarna

Dorin

Trochę newsów o Rogerze

Była na niego chętna rodzina, ale okazało się, że Roger ma dość poważny problem z lękiem separacyjnym, a że to miałby być ich pierwszy pies, zrezygnowali obawiając się, że nie dadzą sobie rady.

Ale bardzo szybko pojawili się następni chętni. Pani z Katowic, ma sklep zoologiczny, na początku maja odeszła jej bernardynka (też adoptowana ze schroniska). Rogera wypatrzyła na stronie i zakochała się w nim od pierwszego wejrzenia. Niszczenie też jej nie odstraszyło, jest przygotowana na pracę z psem. Po wizycie przedadopcyjnej i przede wszystkim pierwszym zapoznaniu z psem nie było żadnych wątpliwości - Pani jest wielka psiara, zatroszczy się dobrze o psa no i po spotkaniu na żywo od razu było widać, że "zaiskrzyło" obustronnie Smile

Roger tez od razu ich polubił, był wesoły, bawił się piłeczką i wykonywał komendy - siad, leżeć, podaj łapkę.
Wczoraj opuścił schronisko i odjechał do nowego domu Smile

Zostawiłam im od razu nr do trenerki żeby od razu dzwonili jakby się coś działo.
Powodzenia Roger! Smile

Dziękuję Wam wszystkim, a szczególnie Pani Eli za zaangażowanie w sprawę Rogera i odnalezienie właścicielki - dzięki temu mogliśmy znaleźć psu dom zanim opuścił kwarantannę Smile

Panda993

Jupiii!!!!

Fajnie, że dwa (już nie) smutne serca się spotkały i nawzajem zapełnią sobie sobą pustkę Very Happy