BIAŁY OWCZAREK

Ada

Satinka co tam u Was ?

satinka

U nas super.
Jesteśmy bardzo szczęśliwi, że Ozzy jest z nami. Wszyscy. Piesy się super dogadały i stanowią świetny tandem. Nawet jak śpią, to wybierają miejsca blisko siebie. Nie ścigają się do michy - nawet jak jedno drugiemu wyjada, nie rywalizują o jedzenie. Jak dostają smakołyki, wiedzą, że dostaną oboje. Troszeczkę są zazdrośni, jeśli chodzi o naszą uwagę, ale wczoraj miała miejsce rozczulająca scena wskazująca na to, że i to już mamy przepracowane - Ozzy leżał bardzo blisko mnie, kiedy Tajga do niego podeszła, ale zamiast go próbować przepędzić albo wepchnąć się bliżej powąchała jego, dały sobie po buziaku i odeszła.

Ozzy jest cudownym psem - pogodnym, bystrym, towarzyskim. Nie boi się byle czego, chociaż ma swoje lęki spowodowane tym, że wielu rzeczy nie zna - np. ciągle jeszcze niechętnie wsiada do auta (chociaż jak już jest w środku, jeździ grzecznie). Słowo daję, pies idealny. Stanowią zgrany tandem z Tajgą.

I tu jeszcze jedna krótka historyjka: na początku Ozzy niewłaściwie odbierał sygnały wysyłane przez Tajgę - klasyczna białoowczrkowa "przyczaja" czyli kładzenie się na widok psa. Wyraźnie myślał, że to sygnał do ataku, więc w pierwszych dniach próbował się rzucać na psy. Potem dopiero zrozumiał, że ona chce się bawić. I któregoś dnia na spacerze zobaczyłam taki oto obrazek: Tajga widzi z daleka psa i zaczyna się skradać, Ozzy zauważa jej zachowanie i jak na zawołanie zaczyna iść dokładnie tak jak ona. Mówię Wam, kino Smile

Jeśli natomiast chodzi o sprawy zdrowotne, to kończymy antybiotyk i jutro idziemy na kontrolę. Ozzy ciągle kaszle, ale znacznie rzadziej. Tajga na szczęście zdrowa.

czarna

Ale cudownie sę czyta takie historie! Fantastycznie, ze Ozzy trafił do Was, że ma przyjaciółkę Tajgę, która nauczy go i pokaże mu wiele rzeczy, których nie mógł poznac żyjąc na łańcuchu... Cudne stadko Heart

satinka

Zapomniałam jeszcze dodać, że jak Ozzy coś przeskrobie np. dobiera się do kapci to w sytuacji, gdy on dostaje swój wykład na temat niewłaściwego zachowania, Tajga natychmiast jest obok i wstawia się za nim podając łapę Smile

Za to na spacerze, jak się chłopak oddali za bardzo, sama mu daje reprymendę...

Fajne te moje piesy.

Patrycja

Marzka35

Super wieści, jakby psy były z sobą od zawsze. Gratuluję decyzji o adopcji

satinka · Wysłany: Śro 8:48, 13 Mar 2013 Temat postu:

W piątek minął miesiąc jak Ozzy jest z nami. Przez cały ten czas ciągle powtarzamy sobie, że wygraliśmy los na loterii trafiając na tego psiaka. Cudny jest - pocieszny, radosny, posłuszny, pogodny, wspaniale się dogaduje z Tajgą... Jego zalety mogłabym wyliczać z godzinę.

Niestety odkąd jest z nami ciągle jest chory. Jak się jedno trochę zaleczy, to nasilają się inne objawy. Przez parę dni miał okropny katar, jak katar opanowaliśmy to kaszel wrócił i tak wkoło Macieju...
Już trzeci antybiotyk bierze. Bida moja.
Jednocześnie przez cały czas zachowuje pogodę ducha i gotowość do zabawy, jedzenia i pieszczot Smile

Na szczęście nie ma temperatury.

ita

Czy Ozzy jest już całkiem zdrowy? Kaszel kenelowy w niektórych przypadkach leczy się tygodniami - zwłaszcza u psów, które nigdy nie były szczepione.

satinka

Z tym całkiem zdrowy to nie jest takie proste. Rzeczywiście ciągnie się ta choroba - międzyczasie pojawiły się jeszcze jakieś dodatkowe komplikacje, ale na szczęście jest coraz lepiej.

Kilka zdjęć z dzisiejszego dnia:

Czy myślicie, że tak wygląda szczęśliwy piesek?

A tak niewątpliwie wygląda zmęczony piesek Wink

Przyznaję się - mamy pewien problem z okiełznaniem psiego apetytu. Niestety niedawna kastracja połączona z trudną przeszłością zaowocowała nadmiernymi krągłościami tu i tam. Mam nadzieję, że jakoś sobie z tym poradzimy z czasem...

czarna

Myślę, że tak właśnie wygląda szcześliwy piesek Wink

ita

Tak wygląda szczęśliwy piesek mający swój dom. Smile

Okrąglutki jest - to prawda. Wink

Teraz, gdy choruje, ciężko mu wprowadzać dietę i zapewniać sporą dawkę ruchu. Niech się chłopak zregeneruje, a potem można zadbać o jego figurę. Wink

satinka

Wczoraj spotkaliśmy się z Dziewczyną, która była DT dla naszego Ozzulka. To było miłe spotkanie, choć Ozzy nie rzucił się na nią od razu. Myślę, że ją poznał, była chwila czułości, ale dopiero po jakimś czasie. Nie byłam pewna jak się zachowa, wiem, że było mu u niej dobrze. Ale przyjemnie było popatrzeć, że kiedy przyszło do rozstania, bez oporów wgramolił się do auta i nie okazał najmniejszych wątpliwości dotyczących tego z kim chce wrócić do domu Smile

Wiem, może to głupie, ale przyjemnie było poczuć, że on wie, że u nas jest jego DOM...

a, tak na marginesie - jestem bardzo szczęśliwa, że udało nam się opanować jego opór przed samochodem. Jeszcze do niedawna trzeba było się nieźle namęczyć, żeby go wsadzić do auta, a dziś sam wskakuje (lub się gramoli w zależności od poziomu zmęczenia Wink

)
Ciągle ma swoje strachy - najgorzej się boi w garażu i w miejscach, które przypominają wejście go garażu - nie chcę nawet myśleć co mu tam robili Sad

Na szczęście i w tym zakresie widać postępy, z czego bardzo się cieszymy.