BIAŁY OWCZAREK

marie

Chciałam się z Wami podzielić owczym sukcesem. Nie tyle, żeby wychwalać (moją więc oczywiście najwspanialszą na świecie Wink

) sucz - choć jestem z niej baaardzo dumna -, ale żeby tym, którzy zmagają się z jakąś trudnością powiedzieć "nie poddawajcie się".
Owcór, jak część z Was pamięta, trafił do mnie z typową skazą kenelową. Bała się absolutnie wszystkiego schodów, windy, krawężnika, asfaltu..., nie mówiąc już o tramwaju, autobusie, czy metrze.
Stosunkowo szybko udało nam się osiągnąć status psa miejskiego, który bez lęku jeździł wszystkimi środkami lokomocji, włącznie z metrem i koleją. Parasole, flagi i torby foliowe zmieniły status z "groźne" na "ciekawe".
Pozostał jeden problem: ludzie. I tu mi ręce zaczęły opadać. Moi rodzice widywani co weekend zawsze byli "obcy". Po dwóch latach mieszkania razem nadal wyjście na spacer z moją sublokatorką było problemem. itp itd. Ale... 3,5 letnia, po spędzeniu 4 dni, z 4 obcymi osobami, w niedużym mieszkaniu poddała się i przestała uciekać w panice, gdy ktoś chciał jej dotknąć. 4 letnia, zamieszkawszy "na włościach" zaczęła wybiegać do gości i w miarę grzecznie stosować się do komendy "przywitaj".
I teraz, w zasadzie nagle, bez widocznej przyczyny, doszła do wniosku, że ludzie nie są wcale tacy straszni! Potrafi z obcą osobą wykonać komendę "na rączki", czy "kolana", sama przychodzi się połasić (dopiero jak goście siądą, ale bez przesady z wymaganiami Razz

). No i akcja z ostatniego weekendu: Owca sama z siebie władowała się na łóżko, na którym urzędował najstraszniejszy odwieczny "wróg" nr 1 = DZIECI. Nie dość, że się do nich dobrowolnie zbliżyła, to zaczęła zaczepiać do zabawy i pieszczot.
Poniżej "dowód w sprawie" Very Happy

I pamiętajcie, nawet jak się wydaje, że już nic nie pozostało do zrobienia, warto się nie poddawać, bo owczarek potrafi zaskoczyć, po ponad pięciu latach pracy Smile

[link widoczny dla zalogowanych]

czarna

Potwierdzam! Znam Owcę od pięciu (!) lat i początek znajomości można by nazwac: "znamy się tylko z widzenia", bo Owca dotknąc się nie dała. Potem razem trochę mieszkałyśmy i dopiero po jakimś czasie Owca przychodziła do mojego pokoju na dłużej niż tylko sprawdzic "cześc, nie ma tu przypadkiem mojej Marysi?" Wink

Gdy Owca zostawała ze mną na nieco dłużej, trzymała się blisko, ale na zasadzie "jestem tu na wszelki wypadek, bo w kupie raźniej, ale nie spoufalajmy się za bardzo.... no chyba, że masz jakies ciekawe smaczki" Wink

Chętnie zobaczę kolejną owczą metamorfozę, a byc moze niedługo będę miała okazję ku temu Very Happy

jovi

Dzięki Marie, to BARDZO budujące !

lewka

Jak miło czyta się takie historie Smile

Owca miała szczęście, że trafiła na swojego człowieka!.
W innych rękach sunia mogłaby nie mieć szansy na pozytywną zmianę Very Happy

marie

Dzięki wszystkim za miłe słowa Smile

Czarna, czekaaaaaamy! Bardzo czekamy, od zaraz czekamy!

czarna

Hihi

Jeszcze troszkę, po Nowym Roczku Very Happy

marie

No proszę, proszę, Ciocia Marta wszystko pamięta i w dziki tłum okołosylwestrowy się pchać nie będzie. Zuch, dobrze pomyślane Very Happy